Gevoelens van onzekerheid
Alle veranderingen die met pubers gebeuren maken hun onzeker. Nu zullen er genoeg ouders zijn die denken: onzeker? Een puber onzeker; nou nee. Van die grote monden, van die fel gestifte lippen en kijk eens hoe uitdagend ze erbij lopen. Pubers doen toch zeker vooral hun best om op te vallen?Toch is dit niet zo. Pubers staan te schudden op hun grondvesten. En al dat lawaai, die herrie uit de stereo, het gejoel bij het minste geringste en vooral in groepsverband, is vooral om gevoelens van onzekerheid te verbergen. Bovendien zijn er ook veel pubers die juist stil en verlegen zijn. En weer anderen die nergens last van lijken te hebben.
Het uiterlijk als visitekaartje
Pubers zijn ervan overtuigd dat iedereen steeds op hun let en hun optreden beoordeelt. En omdat pubers in die veronderstelling leven, besteden ze veel aandacht aan hun uiterlijk. Dan voelen ze zich minder kwetsbaar.Pubers kunnen zich in de ogen van hun ouders vreselijk uitdossen en daarin verschillen van mening. Het mag dan wel niet jou smaak zijn, je kunt toch ook genieten van het feit dat je kind zo duidelijk bezig is zich daarin te ontwikkelen. Dat maakt het makkelijker om "mooi" te roepen. Want dat willen pubers toch het liefst van hun ouders horen.
Een eigen wereld
Pubers houden zich heel sterk met hun eigen omgeving bezig. Ze zijn zo gericht op het vinden van een houding dat ze er vaak niet aan toe komen om ook nog rekening te houden met de wensen van een ander. Ze leven min of meer in een eigen wereld. Een wereld, waarin ze hun eigen mogelijkheden nogal eens overschatten en waarin idealen bereikbaar lijken. Vandaar uit gaan ze pittige discussies aan met volwassenen. Die hebben op grond van hun ervaringen bescheidener ideeën over wat in de wereld haalbaar is en opvattingen die in de ogen van een puber dan ook vaak maar 'stom', 'ouderwets' of 'belachelijk' zijn. Denk als ouder maar eens terug aan je eigen puberteit.
De vergeetachtigheid van een puber
Ook het uitvoeren van de dagelijkse taken komt in deze periode vaak in het gedrang. Ouders moeten alles honderd keer zeggen en nog gebeurt het niet. Pubers blinken uit in het vergeten wat je van ze vraagt. En niet alleen daarin. De meest vanzelfsprekende huisregels lijken niet meer tot ze door te dringen.En dat is ook zo! Kinderen die hevig in de puberteit zijn, leven van minuut tot minuut. De relatie met het eigen of het andere geslacht bepaalt voortdurend hun gedachten. Hun idee van tijd is daardoor ook heel anders. Hun geheugen is vooral gericht op het onthouden van hoe belangrijke anderen (leeftijdsgenoten) naar hen kijken en wat ze tegen hem zeggen. Er zit niets anders op dan te blijven herhalen waaraan gedacht moet worden: de fiets binnen zetten, je schooltas opruimen, je kleren in de was gooien etc.
´Ouders, maar ook kinderen zelf, realiseren zich niet dat de hersenen van kinderen pas rond het 24e levensjaar volledig ontwikkeld zijn. Vaak zijn pubers lichamelijk al volgroeid en dat wekt de suggestie dat dit voor hersenen ook zou gelden.'